نامه سرگشاده مدز گیلبرت، پزشک در بیمارستان الشفای غزه به باراک اوباما
دوستان عزیز،
دیشب (۱۹-۲۰ جولای) وحشتناک بود. حاصل «حمله زمینی» به غزه ماشین های پر از بدن های شرحه شرحه، خون آلود، لرزان، و در حال مرگی بود از همه فلسطینیان، با هر سن و سال، همه غیر نظامی و همه بیگناه.
قهرمان هایی که در آمبولانس ها کار می کنند و همه کارکنان بیمارستان غذه در شیفت های ۱۲-۲۴ ساعته کار می کنند ( بدون مزد. چون در ۴ ماه گذشته حقوق نگرفته اند) تا به مراقبت، تقسیم بندی مجروحان بپردازند و آشفتگی وصف ناپذیر بدن ها، اعضا و جوارح مردمی را که راه نمی روند، نفس نمی کشند، یا خونریزی دارند را سامان دهند.
شگفتا! یک بار دیگر این «اخلاقی ترین ارتش دنیا» با انسان ها بدتر از حیوان رفتار کرده است.
احترام من برای مجروحان، و خویشتن داری دلیرانه آنها در حین درد و زجر بی پایان است؛ ستایش من از کارکنان و داوطلبان بی پایان است؛ نزدیکی به سرسختی فلسطینیان به من قوت قلب می دهد؛ گرچه گاهی ناخودآگاه می خواهم فریاد بکشم؛ کسی را در آغوش بگیرم و گریه کنم؛ پوست و موی کودکی غرقه در خون را ببویم - اما چنین چیزی ممکن نیست.
صورت های خاکستری پر از دود - اوه نه! دیگر نمی خواهم شاهد ده ها تن پاره پاره و خونین باشم. کف بخش اورژانس ما هنوز غرقه در خون است؛ توده ها ی باندهای خون چکان هنوز تمیز نشده اند، هر چند که نظافت چیان همه جا با سرعت مشغول کار هستند تا خون و بافت های ریخته، مو، لباس کانول ها - بازمانده های مردگان - را تخلیه کنند تا برای دور بعدی آماده شوند. همیشه باید آماده بود. در ۲۴ ساعت گذشته بیش از ۱۰۰ مورد به بیمارستان شفا منتقل شده اند. یک بیمارستان بزرگ با امکانات کامل از پس این تعداد بر می آید ولی اینجا، تقریبا هیچ چیز یافت نمی شود: نه برق، نه آب، پانسمان، دارو، میز اتاق عمل، تجهیزات، مونیتور، همه زنگ زده اند گویی که از موزه بیمارستان های قدیمی آورده شده اند. اما آنها شکوه نمی کنند. آنها قهرمان اند. آنها از پسش بر می آیند، سرها بالا و با عزمی راسخ.
و در حینی که این کلمات را می نویسم، تنها و در بستر، اشک هایم روان است. اشک هایی گرم اما بی حاصل از درد و اندوه و ترس. این وضع نباید حقیقت داشته باشد!
و بعد، همین حالا، ارکستر ماشین جنگی اسرائيل دوباره سمفونی مهیب اش را از سر گرفت. همین الان: آتش توپخانه کشتی های نیروی دریایی بر ساحل فرود آمد؛ اف ۱۶ غرّان، پهپادهای مرگ بار و هلیکوپترهای آپاچی. بیشترشان یا ساخت آمریکا هستند یا با پول آمریکا خریده شده اند.
آقای اوباما! آیا شما قلب دارید؟ شما را دعوت می کنم که یک شب - فقط یک شب - را در بیمارستان شفا بگذرانید. شاید در لباس یک نظافت‌چی. من ۱۰۰ درصد مطمئن هستم، این باعث تغییر مسیر تاریخ می شود. هیچ کس که قلب و قدرت داشته باشد نمی تواند یک شب در شفا بگذراند بدون اینکه مصمم شود که به کشتار مردم فلسطین پایان دهد.
اما قسی القلب ها محاسبات شان را انجام داده اند و کشتار ضاحیه را در غزه تدارک دیده اند.
جوی های خون در شب های آینده هم جاری خواهد شد. می توانم بشنوم که مرگ افزارهایشان را روغنکاری می کنند.
خواهش می کنم. هر کاری می توانید بکنید. این، این نباید ادامه یابد
دکتر مدز گیلبرت
پروفسور و رئیس بخش
کلینیک طب اورژانسی
بیمارستان دانشگاه شمال نروژ
بیمارستان زیر آتش
از زمانی که دکتر گیلبرت این نامه را در ۲۰ جولای نوشت، جت های جنگنده اسرائیلی بیمارستان الاقصای غزه را بمباران کردند که باعث مرگ حداقل ۵ نفر و جراحت ۵۰ نفر شد. بیمارستان عصر روز دوشنبه (۲۱ جولای) برای مورد حمله قرار گرفت. این بار چهارم بود که این بیمارستان از زمان شروع تجاوز اسرائیل در ۸ جولای مورد حمله قرار می گرفت. پرسنل درمانی در حال آماده سازی برای تخلیه مجروحان باقی مانده هستند اما چون اسرائیل این بیمارستان را یک هدف مشروع می داند هیچ راه امنی برای خروج نیست.
در روز ۱۷ جولای سربازان اسرائیلی بیمارستان توان بخشی الوفا را گلوله باران کردند. بیمارستانی که برای درمان طولانی مدت جراحات و معلولیت های جسمی است. چون دیگر بیمارستان ها هم یا پر هستند یا نابود شده اند، مجبور شدند بیماران را به مجمع الصحابه الطیبی، یک کلینیک خصوصی است و فاقد تجهیزات حیاتی است منتقل کنند.
تعداد کشته شده گان غزه از زمان شروع «عملیات لبه حامی» اسرائیل به بیش از ۵۰۰ نفر رسیده است.
منبع:
http://newint.org/blog/2014/07/21/open-letter-gaza/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر